ختم بخیر شدن مساله هسته ای و دور شدن خطر جنگ تا حدودی موجب خوشحالی مردم شده است و نام حاج آقا ظریف ( وزیر امورخارجه ) را در داخل و خارج مملکت رسانه ای کرده و بر سر زبان ها انداخته است، بطوری که اگر در گذشته شهر تاریخی اصفهان به خاطر وجود منار جنبان و سی و سه پل معروف بود و شناخته می شد امروزه اصفهان را به خاطر حاج آقا ظریف می شناسند !
من کاری به این که کدام طرف پیروز مذاکرات بوده و اینکه ما چه دستآوردی از این مذاکرات داشته یا نداشته ایم هم ندارم و فقط می خواهم بگویم در دنیای متمدن امروز و در قرن بیست و یکم انسان باید تربیت داشته باشد و درست صحبت کند، بویژه وقتی کسی به نمایندگی از یک کشور و یک ملت بزرگ سخن می گوید در واقع معرف فرهنگ و تمدن آن ملک و ملت است.
در دوران حکومت حاج محمود دکتر احمدی نژاد با دنیا بد صحبت شد و نتیجه این بد صحبت کردن ( بی ادبی !) تحریم های همه جانبه و خرد کننده برای ایرانیان بود که ضرر و زیان های غیر قابل محاسبه ای برای کشور به ارمغان آورد که قابل جبران نیست. ( ادب آموز اگر می خواهی / که زمانه تو را ادب نکند ! )
ایستادن در پشت تریبون اجلاس سران کشورهای عضو سازمان ملل و صحبت کردن با گویش غیر دیپلماتیک ( چارواداری ! ) و یا در آمدن عبارات سخیف و بی ادبانه از زبان کسی که عنوان ریاست جمهور یک کشور و ملت را به دوش گرفته باعث وهن ایران و ایرانی شد !
آن ممه را لولو برد، آب را بریز اونجات ( ! ) دو کلمه از مادر عروس بشنو، و کاغذ پاره خواندن قطعنامه های سازمان ملل و عباراتی از این دست موجب شد جهان و جهانیان با دید منفی به جمهوری اسلامی که منادی اخلاق و ادب و فرهنگ در دنیا است نگاه کنند . . .
اما با رفتن حاج محمود دکتر احمدی نژاد و دارو دسته اش ( از جمله حاج متکی - وزیرخارجه محمود آقا احمدی نژاد ) ادب و متانت دیپلماتیک هم به دولت و وزارت خارجه بازگشت و حاج آقا ظریف که از نوجوانی در آمریکا زیست و تحصیل کرده و با تمدن و فرهنگ روز آشنا بوده و هست، و حاج آقایان عراق چی و تخت روان چی و کادر جدید وزارت خارجه که اکثرا سابقه سکونت و تحصیل و دوره دیدن در غرب را دارند گشاده رو، مودبانه و با متانت دیپلماتیک وارد مذاکره با غرب شدند و به هر حال بد یا خوب به کشمکش ها پایان دادند و به قول روضه خوان ها منبر را جمع کردند!
کار ظریف مرا به یاد نکته ظریفی در آداب کشور داری و روابط خارجی انداخت.
نکته ظریفی در آداب کشور داری و روابط خارجی است که اشتباه در گزینش فرستادگان اهل و دانا و آینده بین و نکته سنج، موجب بروز بسیاری حوادث و خون ریزی ها و جنگ های بی حاصل ویرانگر شده است !
از طرفی عکس آن هم صادق است. یک سفیر دانا و یک وزیر امور خارجه عاقل و با تربیت می تواند از بسیاری جنگ و جدل ها ممانعت کند. چون هر فرستاده ای جامع صفات یک ملت و چونی یک حکومت را نمایندگی می کند. حکیم بزرگ طوس در این خصوص می گوید :
به سوی توانا ، توانا فرست
به دانا هم از جنس دانا فرست
فرستاده را چون بود چاره ساز
به اندرز کردن نباشد نیاز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر