مرحوم استاد صبا که هنرمندیش زبانزد خاص و عام بود، در این اواخر اشعاری را که باید در ارکستر او اجرا شود کنترل می کرد، یک روز از او پرسیدم : " علت این کار چیست ؟ "
صبا گفت : " این از اسرار کار من است ، ولی به تو که دوست من هستی برای اولین بار و آخرین بار خواهم گفت و جائی بازگو نکن !
علت این کار این است که غالبا در اشعاری که در ارکستر من اجرا می شود، این عبارت از طرف شعرا تکرار می گردد که : " ای باد صبا . . . ای باد صبا . . . "
یک روز در مجلسی که مدعوین زیادی از رجال و معاریف حضور داشتند و ارکستر برنامه اجرا می کرد، آوازه خوان چندین بار " باد صبا ! " را تکرار کرد، لحظه ای بعد پیشخدمت کاغذی از طرف یکی از حضار در سالن اجرای کنسرت به دستم داد که در آن چنین نوشته شده بود : " جناب آقای صبا !
آدم خوب نیست از شدت خودستائی از " باد ! " خود که همیشه و در همه جا چیز نامطبوعی است این همه تعریف کند ؛ که حال من و سایر مستمعین بهم خورده است !! "
مرحوم صبا گفت : این نامه خیلی به موقع رسید و در من موثر واقع شد، از آن به بعد اشعاری که در آن از بادصبا یاد می شود، آنها را در ارکستر خود اجرا نمی کنم تا حضار ناراحت نشوند و حالشان بهم نخورد !! "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر